Rein Posthuma, longarts, vertelt hoe het is om in Ciro te werken:

“Toen ik vier jaar geleden klaar was met mijn opleiding tot longarts, had ik het geluk dat ik op twee plekken aan de slag kon. De keuze was niet moeilijk; ik koos voor Ciro. Niet alleen omdat ik de organisatie vanuit mijn stage al kende, maar vooral vanwege de inhoud van de functie en de prettige werksfeer. Ik werk vanuit Ciro deels als longarts ín Ciro waar ik me met longrevalidatie bezighoudt en deels als longarts in het MUMC+ waar ik klinische en poliklinische zorg verleen. Die combinatie vind ik echt heel mooi. Tel daarbij de academische setting en dan is de keuze wat mij betreft snel gemaakt.

We doen het samen

De meerderheid van de patiënten in Ciro heeft COPD. De rest kampt met andere aandoeningen zoals ernstig astma, interstitiële longziekten of chronisch hartfalen. Vaak is er sprake van multimorbiditeit, dus de samenwerking met de internist, specialist ouderengeneeskunde en cardioloog van Ciro is intensief. Samenwerking is sowieso een kernbegrip in Ciro want we werken in een zeer gemotiveerd multidisciplinair behandelteam. De lijnen tussen behandelaren zijn kort. Van verpleging tot fysiotherapie en agogie en van diëtetiek tot psychosociaal team: we doen het echt samen. Dat zorgt voor een hele fijne sfeer. Daarbij krijg ik als arts alle ruimte om me verder te verdiepen en te ontwikkelen. En doordat Ciro ook een kenniscentrum is, kun je als je wilt ook actief bezig zijn met onderzoek.

Kwaliteit van leven

Wanneer patiënten bij ons binnenkomen, krijgen ze eerst een uitgebreid beginassessment van 2,5 dag. Dan worden ze helemaal doorgelicht. Op de eerste dag van het beginassessment wordt de patiënt altijd door iemand van de medische staf gezien om een goed beeld te krijgen. En op de laatste dag bespreken we met de patiënt onze bevindingen en de behandelmogelijkheden. Sommige patiënten zie ik nauwelijks tijdens hun revalidatieperiode van 8 weken; andere juist vaak omdat ze bijvoorbeeld longaanvallen hebben. Vrijwel alle Ciro-patiënten zijn chronisch ziek; we kunnen ze niet genezen. Maar wat we wél kunnen, is het verbeteren van de kwaliteit van leven, het verbeteren van de conditie én het leren omgaan met de ziekte. Dat is waardevol en belangrijk voor de patiënten.